İnsanoğlunun ezelden beri sadık arkadaşı olan köpekler, ona yalnızca eğlence ya da av köpeği olarak değil, aynı zamanda bekçi ya da polis köpeği ve hattâ kör köpeği ve can kurtaran köpeği olarak da değerli hizmetlerde bulunurlar. Bu zeki hayvanları tatlılıkla ve mükâfatlandırma yoluyle terbiye etmek, onları korkutarak ya da döverek terbiye etmekten daha olumlu sonuçlar verir.
Cinsine ve yetiştirilmesi istenilen sınıfa göre, köpek, özel bir eğitim görür. Ama, ne olursa olsun, genç köpek ilk önce temiz olmayı, itaat etmeyi ve düzenli bir şekilde besinini almayı öğrenmelidir. Av köpekleri, ev hayvanlarının yerini bulup göstermeğe alıştırılır. Zağar cinsinden bazı av köpekleri, avcı iyi bir atış pozisyonu yakalayıncaya kadar avı olduğu yerde tutarlar. Av köpeği hiç bir zaman avı yemez, onu daima sahibine getirir.
Bekçi köpeği bir gözüyle uyur ve en ufak bir gürültü üzerine uyanır. Havlamağa alıştırılmışsa, yabancı bir ziyaretçinin gelişini havlayarak haber verir, Susmaya alıştırılmışsa, hiç bir harekette bulunmaz, ancak, içeri giren ziyaretçi, sahibi yokken tekrar dışarı çıkmak isterse homurdanır. Polis köpeği kaçakların izini sürer ve saklandıkları yeri bulmağa çalışır. Can kurtaran köpeği, çığ altında kalan dağcıların yerini bulur. Kör köpeği sahibini gideceği yere götürür, engellerin çevresini dolanarak, bir tehlike baş gösterdiği zaman ona durması için uyarıda bulunur.
Bu sonuçları elde etmek için, terbiye işlemine genç, sağlıklı ve çevik bir köpek üzerinde girişmelidir. Sabır, adım adım ilerleyerek çalışan terbiyecinin baş silâhıdır.
Okşamalar ve mükâfatlar genç köpeğe iyi yolda olduğunu anlatır. Onu mutlu ve yumuşak başlı kılar.