Hicret yolculuğu esnasında yiyecekleri tükenmişti. Yolda bir çadır gördüler. Burası Ümmü Ma‘bed adında soylu bir hanımın çadırıydı. Ondan para karşılığında et, hurma ve süt istediler. Ümmü Ma‘bed: “Ne yazık ki, size verecek bir şeyim yoktur” dedi.
Bu esnada Hz Peygamber, çadırın önünde bir koyun gördü ve kadına: “Şu koyunu sağmamıza izin verir misiniz?” diye sordu. Kadın: “Koyunun ne kadar hasta ve zayıf olduğunu görüyorsunuz? Bu yüzden sürüye de katılamadı” dedi. Hz Peygamber: “Olsun, ben onu sağayım” buyurdu.
Hanım içerden bir kap getirdi. Peygamber Efendimiz, besmele ile koyunun memelerini avuçlarının içine aldı, sağmaya başladı. Kap ağzına kadar süt doldu. Resûlullah bu sütü koyunun sahibine verdi. Sonra tekrar sağdı ve bunu da Hz Ebû Bekir’e verdi. Üçüncüde kap gene dolmuştu. Bunu da kendilerine rehberlik eden adama verdi. Dördüncüde kendileri içtiler. Beşincisinde de sütü Ümmü Ma’bed’e uzatarak: “Bunu da akşam evine dönünce kocan içsin” buyurdu.
Kadın hayretler içerisinde, bunların kim olduğunu merak ederek: “Allah aşkına, siz kimsiniz?” diye sordu. Hz Peygamber, hanıma kendisini tanıttı ve yollarına devam ettiler.
Akşam kocası gelince kadına: “Ne oluyor, Ümmü Ma‘bed? Bu çadırda bir nur ve oldukça güzel bir koku var” deyince, hanım efendisine olup bitenleri anlattı ve sütü ona ikram etti. Adam, sütü içti. Ömründe bu kadar tatlı bir süt içmemişti. Ebû Ma‘bed, atına atlayarak onlara yetişti, tanıştı ve müslüman oldu. Onlarla birlikte Medine’ye gelmek istedi. Ancak Hz Peygamber izin vermeyerek: Sen burada bize lâzım olacaksın, bekle! Zamam gelince biz çağırırız” buyurdu.