Bedir Gazvesi’nde Mekkeliler, pek çok esir ve yetmiş kadar da ölü bırakarak kaçmışlardı. Bu esirlerin içinde Nevfel b. Hâris de vardı. Bu zat Peygamber Efendimizin amcazadesiydi. Nevfel, Allah’ın peygamberiyle olan akrabalığına güvenerek serbest kalacağını sanıyordu. Ama sevgili peygamberimiz, her esir gibi onun da fidye vermesi gerektiğini kendisine bildirdi.
Nevfel fidye veremeyeceğini belirtmek üzere: “Benim malım yoktur. Nerden fidye vereyim?” dedi. Resûlullah da ona: “Bu taraflara gelirken Cidde’ye sakladığın mızraklarını ver. Akrabalarına haber ver, onları satarak parasını sana göndersinler ve seni kurtarsınlar” buyurdu.
Nevfel şaşırmıştı. Çünkü Cidde’de sakladığı mızraklardan hiç kimsenin haberi yoktu. “Bunu bildiğine göre, demek ki sen gerçekten peygambersin” diyerek iman edip müslüman oldu. Ama Hz Peygamber adaletten ayrılmayarak, fidyesini almadan onu serbest bırakmadı. Bin kadar mızrak vererek hürriyetine kavuşan Nevfel, Huneyn Gazvesi sırasında da İslâm ordusuna üç bin mızrak hediye etti.