Musafaha, karşılıklı olarak elleri iç içe almak suretiyle yapılan selamlaşma, tokalaşma veya el sıkışma demektir. Musâfaha, tokalaşmak sahabe arasında yaşatılan bir sünnettir. Musâfaha ilk karşılaşma anında ve selâmdan sonra yapılır. Tekrar belirtmek gerekirse; gerek erkek, gerekse kadın, mü’minlerin karşılaştıkları zaman selâmlaşmaları, hal-hatır sormaları, tokalaşmaları, kucaklaşmaları, birbirlerine güleryüz göstermeleri Musafaha demektir ve bu İslâmî kardeşliğin bir icabıdır.
Bir hadiste Peygamberimiz musafahanın faziletini şöyle anlatırlar: “İki Müslüman karşılaşıp musafaha yaparlarsa, Cenâb-ı Hak, onlar ayrılmadan her ikisinin de günahını bağışlar.”
“Peygamberimizin bu hususta nasıl hareket ettiğini de Hazret-i Ebû Zer’den öğreniyoruz. Müslümanlar kendisi ne sorarlar: “Resul-i Eklemle (a.s.m.) karşılaştığımz vakit sizinle musafaha yapar mıydı?” Bu sual üzerine Hz. Ebû Zer (r.a.) kendi başından geçen nurlu bir hatırayı şöyle anlatır: “Resul-i Ekrem Efendimizle (a.s.m.) karşılaşıp da musafaha etmedimiz hiç vaki değildir. Her karşılaşmada musafaha ederdi. Beni bir gün evden çağırtmıştı. O gün evde yoktum. Eve geldiğimde haber verdüer. Hemen huzuruna vardım, divanın üzerinde oturuyorlardı. Beni görünce ayağa kalktı ve kucakladı. Bu manzara benim için çok, hem çok güzel bir şeydi.”