Gıybet, bir insanı arkasından, onun bulunmadığı yerde, kendisinde olan ve fakat duyduğu zaman asla hoşlanmayacağı bir şekilde anmak ve çekiştirmektir (Müslim).
Kendimize söylendiği zaman hoşlanmayacağımız bir şeyi, din kardeşimiz hakkında arkasından konuşmamalıyız. Gıybet, sözle olabileceği gibi yazı, ima, işaretle ve taklit gibi davranışlarla da olabilir. Bu tür söz ve davranışlar gerçeği ifade ediyorsa gıybet, etmiyorsa iftira sayılır. Rabbimiz;
“Biriniz diğerinizi arkasından çekiştirmesin. Biriniz, ölmüş kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? Elbette bundan tiksindiniz. O halde Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah tövbeyi çok kabul edendir, çok esirgeyicidir” (Hucurât 49/ 12).
Ayette gıybet, ölmüş olan kardeşinin etini yemek diye takdim edilmiştir ki, bu çok çirkin bir davranış ve bir tür canavarlıktır. Böylece gıybetin çirkinliği ortaya konulmuştur. Allah Teâlâ’nın, ölü kardeşinin etini yemekle bir tuttuğu gıybet hastalığından uzak kalabilmek için, öncelikle diline hâkim bir Müslüman olmaya çalışmak gerekmektedir.