Mescid-i Nebevi’nin arka kısmında yer alan üstü kapalı olarak yapılan yere “Suffe“, burada barınanlara da “Ashâb-ı Suffe” denilir. Çoğunluğunu muhacirlerin teşkil ettiği bekâr ve kimsesiz Müslümanların gece gündüz devamlı bulunduğu, okuma, yazma, Kur’an ve sünnet öğrenildiği bir dershane, bir yatılı mektep idi. Yani burada kalanlar zamanlarını hep ilimle ve zikirle geçirirlerdi. Bazen sayıları dört yüze ulaşırdı. İslâm tarihinde ilk defa kurulan bu okuldan yetişenler İslâm’ın yayılmasında önemli görevler yapmışlardır.
Peygamber Efendimiz (sav) şöyle buyuruyor; “Bir kimse, ilim elde etmek arzusuyla bir yola girerse, Allah o kişiyi cennetin yollarından birine sevk eder. Melekler yaptığından hoşnut oldukları için ilim öğrenmek isteyen kimsenin üzerine kanatlarını gererler. Göklerde ve yerde bulunan her şey, hattâ suyun altındaki balıklar bile âlim için Allâh’a istiğfar ederler. Âlimin âbide üstünlüğü, dolunayın diğer yıldızlara olan üstünlüğü gibidir. Âlimler, peygamberlerin vârisleridir. Peygamberler, mîras olarak altın ve gümüş bırakmazlar; onlar ilmi miras bırakırlar. Kim bu mîrâsı alırsa, büyük bir nasip almış olur.” (Ebû Dâvûd, İlim, 1/3641; Tirmizî, İlim, 19/2682)