Sahih hadis; senedi âdil, duyduklarını güzelce ezberleyebilen ve yazıya geçirebilen râviler vasıtasıyla Resûl-i Ekrem’e (sav) veya sahâbe-i kirâm’dan birine veya ondan sonra gelenlerden birine ulaşan hadistir. Yani bu kişiler hadisin metnini birbirinden ve nihayetinde de Resûlullah’tan veya diğerlerinden nakletmişlerdir. Bu hadiste, hadisin sıhhatini bozacak gizli bir illet de bulunmaz. Diğer bir ifade ile sahih hadis, ameli gerektiren yani kendisiyle amel etmek vacib olan makbul hadis demektir.
Hadis usulü alimlerinin ittifaklı olarak yaptıkları tarife göre sahih hadis; “Şazz ve illetli olmayarak, isnadı Rasûl-i Ekrem’e veya Sahabeden yahut daha sonrakilerden birine varıncaya kadar adâlet ve zabt sâhibi kimselerin yine kendileri gibi adâlet ve zabt sahibi kimselerden muttasıl senedlerle rivayet ettikleri hadistir” (İbn Kesir, İhtisaru Ulumil-Hadîs, thk, Ahmed Muhammed Şakir, Beyrut 1951, s. 21).