Nifak; dille inanır ve dost görünüp, kalben kâfir ve düşman olmak, iki yüzlülük demektir. Diğer bir ifade ile Nifak, bir kimsenin içiyle dışının aynı olmaması, sözüyle özünün birbirini tutmaması, zaman veya zemine göre duruş farklılığı sergilemesi, menfaatine göre şekil alması anlamına geliyor.
İnsanların arasını bozmaya, fitne ve fesat çıkartmaya da nifaklık denilir. Diliyle iman ettiğini söylediği halde kalbiyle küfür içinde bulunup yalan söyleyen kimse nifak ehlidir, münafıktır yani iki yüzlüdür.
İslâm’da nifak haramdır. Cezası çok şiddetlidir. Nifak ehlinin ebediyyen cehennemde kalacağı ayet-i kerimelerle sabittir.
Bir hadis-i şerifde şöyle buyurulmuştur:
“İki yüzlü olan kimse, Allah katında bir mevki sahibi olamaz.”
Onun için insan samimi olmalı, dili kalbine, sözü de özüne uygun bulunmalıdır.
Kur’ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki:
Bedevîler, küfür ve nifak bakımından hem daha beter, hem de Allahü teâlânın Resûlüne indirdiği sınırları tanımamaya daha lâyıktır (onlar buna daha müsâittirler). Allahü teâlâ, alîmdir, hakîmdir. (Tevbe sûresi: 97)
Kalbinde küfür olan kimsenin mü’min olduğunu söylemesi, dinde nifâk olur. Kalbinde düşmanlık olup, dostluk göstermek dünyâ nifâkı olur. Küfrün en kötüsü, dinde nifâk yapmaktır. (Muhammed Hâdimî)