Mukim; asıl vatanında ikamet eden veya 90 km uzaklıkta bir yere gidip orada Hanefîlere göre 15 gün ve daha fazla, Şafiîlere göre giriş ve çıkış günleri hariç 4 gün ve daha fazla kalan kimseye denir. Diğer bir ifade ile mukim, vatanında veya vatanı sayılan bir yerde on beş günden fazla kalan kimse anlamında bir fıkıh terimidir. Belirli bir yere gitmeyi amaçlamadan seyahate çıkan kimse mukim sayılır.
Mukim kelimesi; İkâmet eden, ayakta duran, okuyan, bir ülkede devamlı duran anlamına gelir. Mukim, bir Kelâm terimi olarak Cenab-ı Hakkın isimlerinden olup; her şeyi ayakta tutan, sürdüren ve kayyûmluk (kendi zatıyla var olmak) sırrı ile bir an bile hiç bir şeyden ilgisiz olmayan anlamındadır.