Sekeratü’l- mevt: Ölüm dalgınlığı, can çekişme demektir. (Kıyâmet 75/ 26-30, Kaf 50/ 19)
Hüsn-î hâtime: Son nefeste ruhunu iman ile teslim etme.
Telkin: Ölmek üzere olan kimsenin yanında “Kelime-i Şehâdet” getirerek tekrarlamasını sağlamaya çalışmak, ölü gömüldükten sonra mezarı başında yapılan dua.
Morg: Ölülerin gömülene kadar saklandığı özel yer.
Gâsilhâne: Ölülerin yıkandığı özel yer.
Teneşir: Üzerinde ölü yıkanan özel masa.
Kefen: Ölen kimsenin yıkandıktan sonra sarılarak gömüldüğü beyaz bez.
Musalla: Namaz kılmak için üzerine cenaze konulan, sağ tarafı kıble istikametinde olan yüksekçe taş.
Taziye: Taziye, cenaze yakınlarına başsağlığı için yapılan ziyarete denir. Taziyede bulunanlar ölünün yakınlarını, başın sağ olsun, Allah sabırlar versin, Allah rahmet eylesin gibi ifadelerle teselli ederler.—–