Ashabı kiramın büyüklerinden Abdullah b. Abbas, Abdullah b. Mes‘ûd, Enes b. Mâlik, Mesrûk ve daha başkalarının rivayetine göre, Mekkeli müşrikler, peygamberimize inanmak için ondan bir mucize istediler. Resulullah da o sırada Hira dağının üzerinde görünen aya parmağıyla işaret ederek onu ikiye böldü. Ebû Cehil, bu olayın başka yerlerden de görülüp görülmediğini soruşturmaları için yandaşlarına emir verdi. Ertesi günü Mekke’ye gelenler, olayı doğruladılar. Onlar hâlâ Hz. Peygamberin büyü yaptığına inanıyorlardı.
Bunun üzerine aşağıdaki âyet-i kerîmeler indirildi:
“Kıyamet yaklaştı ve ay yarıldı. Ve onlar bir âyet görecek olsalar -hemen ondan- yüz çevirirler ve ‘Devam eden bir büyü bu’ derler. Ve yalanladılar da arzularına uydular. Ve her iş kararlaştırılmıştır.” (el-Kamer 54/1-3.)