Kürek çekme yaygın bir şeydir. Bir kayık, bordasındaki ıskarmozlara takılan iki kürekle ya da kıç tarafına yerleştirilmiş bir boyna ile yürütülüp yönetilir. Kürek sporları, bir dümenci tarafından idare edilen bir, iki, dört ya da sekiz kürekçinin bindiği son derece hafif ve dar teknelerle yapılır.
İngiltere’de 1829’dan beri her yıl Oxford ve Cambridge üniversitelerinin kürekçilerini karşı karşıya getiren yarışmalar, kürek sporunun bütün dünyada tanınmasına yardımcı olmuştur. Olimpiyat oyunlarında da çeşitli kürek müsabakaları yer alır.
Yoleler, ağaç latalardan yapılmış dalgalı sularda kullanılmaya elverişli sandallardır. Sakin sularda, yolelerin yerini avutrigerler alır. Avutrigerler, gövdesi bitişik tahtalardan yapılmış, yelelerden daha hızlı, fakat dengesi daha zayıf teknelerdir. Bunlar, bordalarının dışındaki madeni dayanaklara oturtulmuş kürekleriyle, su üzerinde kayıp giden dev böcekleri andırırlar. Kızaklar üzerinde ileri geri hareket eden bir oturağa gidişin tersi yönünde oturan kürekçi, iki eliyle bir tek kürek (tekli) ya da iki eliyle birer kürek (çift) çeker. Tek kürekte kürekçiye bir takım arkadaşı daha gereklidir. Tekneye yön vermek için, eğer teknede dümen yoksa seçilen yönün aksi tarafındaki küreği daha kuvvetli çekmek gerekir. Dümer, varsa, bu iş, birinci kürekçi ya da dümenci tarafından, dümene bağlı iplerden yararlanılarak yapılır. Yarış tekneleri, tek çifte, iki çifte (dümencili veya dümencisiz), dört tek (dümencili veya dümencisiz), sekiz tek gibi adlar alır. Sekiz teklerde daima, genellikle hafif ve genç bir dümenci bulunur. Bu dümenci, bir ses borusu aracılığıyle kürekçilere ritim verir. Bazen, gelenek gereğince, yarışçılar, varış hattını birinci olarak geçince hep birlikte suya atlarlar.