Yüce kitabımız Kuranı Kerim’de Hz Adem ile ilgili ayetleri bu sayfada derledik. İşte Kuranı Kerim’de geçen Hz Adem ile ilgili ayetler.
7/11. Andolsun, sizi yarattık, sonra size şekil verdik. Sonra meleklere: “Adem’e secde edin!” dedik. Hemen secde ettiller. Ancak iblis secde edenlerden olmadı. 12. Allah iblis’e: “Sana emrettiğim hâlde seni secde etmekten alıkoyan nedir?” dedi. O: “Beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın. Ben ondan üstünüm” dedi. 13. Allah ona: “İn oradan! Orada büyüklenmek sana düşmez. Defol; sen alçaklardan birisin” dedi. 14. İblis: “insanların tekrar dirilecekleri güne kadar beni beklet” dedi. 15. Allah: “Artık sen bekletileceklerdensin” dedi. 16-17. “Öyleyse, beni azgınlığa ittiğin için, Senin doğru yolunda onlara karşı oturacağım. Sonra, önlerinden, ardlarından, sağlarından ve sollarından onlara sokulacağım ve çoğunu sana şükredenler olarak bulamayacaksın” dedi. 18. Allah: “Yerilmiş ve kovulmuş olarak oradan çık! Andolsun, onlardan sana kim uyarsa, hepinizi cehenneme dolduracağım” dedi. 19. Allah: “Ey Adem! Sen ve eşin cennette kalın ve istediğiniz yerden yiyin, yalnız şu ağaca yaklaşmayın; yoksa haksızlık edenlerden olursunuz” dedi. 20. Şeytan, gizlenecek yerlerini kendilerine göstermek için onlara fısıldadı ve: “Rabbinizin, bu ağacı size yasaklaması, melek olmanızı veya burada temelli kalmanızı önlemek içindir” dedi. 21. “Ben size öğüt verenlerdenim” diye onlara yemin etti. 22. Böylece onları aldattı. Ağaçtan tattıklarında, gizlenecek yerleri kendilerine göründü ve cennet yapraklarıyla kendilerini örtmeye koyuldular. Rableri onlara: “Ben size o ağacı yasaklamamış mıydım? Şeytan’ın size apaçık bir düşman olduğunu söylememiş miydim?” diye seslendi. 23. “Rabbimiz! Kendimize yazık ettik. Bizi bağışlamaz ve bize acımazsan, şüphesiz kaybedenlerden oluruz” dediler. 24-25. “Birbirinize düşman olarak aşağı inin! Yeryüzünde yerleşecek ve bir süreye kadar geçineceksiniz; orada yaşayacak, orada ölecek ve oradan (diriltilip) çıkartılacaksınız” dedi.
20/115. Biz daha önce Adem’e bir yükümlülük vermiştik, fakat o (bunu) unuttu; Biz onda azimlilik bulmadık. 116. Meleklere: “Adem’e secde edin” demiştik; İblis’ten başka hepsi secde etmiş, ama o çekinmişti. 117-119. “Ey Adem! Bu, senin ve eşinin düşmanıdır. Sakın sizi cennetten çıkarmasın, yoksa bedbaht olursun. Orada ne acıkırsın, ne de çıplak kalırsın; orada ne susarsın, ne de güneşin sıcağında kalırsın” dedik. 120. Ama Şeytan ona vesvese verip: “Ey Adem! Sana sonsuzluk ağacını ve çökmesi olmayan bir saltanatı göstereyim mi?” dedi. 121. Bunun üzerine ikisi de o ağacın meyvasından yedi, gizlenecek yerleri görünüverdi. Cennet yapraklarıyla örtünmeye koyuldular. Adem, Rabbine baş kaldırdı ve yolunu şaşırdı. 122. Rabbi yine de onu seçip tövbesini kabul etti; ona doğru yolu gösterdi. 123. Onlara şöyle dedi: “Birbirinize düşman olarak hepiniz oradan inin. Size Benden bir yol gösteren geldiğinde kim Benim rehberliğime uyarsa, o ne sapar, ne de bedbaht olur”.
15/28-29. Rabbin meleklere: “Düzgün çamurun kuru balçığından bir insan yaratacağım. Onu kılığına koyduğum ve ruhumdan ona üflediğim zaman ona secdeye kapanın!” demişti. 30-31. Bunun üzerine bütün melekler topluca secde ettiler. Ancak iblis secde edenlerle beraber olmayı reddetti. 32. Allah: “Ey İblis! Secde edenlerle beraber olmaktan seni alıkoyan nedir?” dedi. 33. İblis: “Düzgün çamurun kuru balçığından yarattığın insana secde edecek değilim” dedi. 34-35. Allah: “Öyleyse yıkıl oradan! Şüphesiz, sen kovulmuş bulunuyorsun. Ceza gününe kadar lânet sanadır” dedi. 36. İblis: “Rabbim! Beni, diriltilecekleri güne kadar beklet” dedi. 37-38. Allah: “Sen, bilinen gün gelene kadar bekletileceklerdensin” dedi. 39-40. (İblis:) “Rabbim! Beni azgınlığa ittiğin için, andolsun, yeryüzünde olan şeyleri onlara süslü göstereceğim ve onların hepsini azdıracağım. Ancak, Sana içten bağlanmış kulların bunların dışındadır” dedi. 41-43. (Allah şöyle) buyurdu: “Üzerime aldığım doğru yol şudur: Kullarımın üzerine senin bir gücün yoktur; ancak sana uyacak azgınlar hariç. Onların hepsinin toplanacağı yer cehennemdir“.
2/30. Rabbin, meleklere: “Ben yeryüzünde bir halife var edeceğim” demişti. Onlar. “Orada bozgunculuk yapacak, kanlar akıtacak birini mi yaratacaksın? Oysa, biz Seni överek yüceltiyor ve Seni ulu tutuyoruz” dediler. (Allah:) “Ben sizin bilmediklerinizi bilirim” dedi. 31. Ve Âdem’e isimlerin tümünü öğretti, sonra onları meleklere gösterip: “Eğer doğru sözlü iseniz, şunların isimlerini Bana söyleyin!” dedi. (Melekler:) “Sen yücesin! Senin öğrettiğinden başka bir bilgimiz yoktur. Bilen Şensin, Bilge Sensin” dediler. 33 (Allah:) “Ey Adem! Onlara, şunların isimlerini söyle” dedi. (Adem nesnelerin) isimlerini onlara bildirince, (Allah:) “Ben size: “Ben göklerin ve yerin gaybını bilirim. ayrıca sizin açıkladığınız ve gizlemekte olduğunuzu da bilirim” dememiş miydim?” dedi. 34. Meleklere: “Âdem’e secde edin!” demiştik. İblis’in dışında hepsi secde ederken, o kaçındı, büyüklük tasladı ve inkârcılardân oldu. 35. “Ey Âdem! Eşin ve sen cennete yerleşin ve orada olanlardan istediğiniz yerde bol bol yiyin, fakat şu ağaca yaklaşmayın; yoksa haksızlık edenlerden olursunuz” dedik. 36. Şeytan ikisinin ayağını da oradan kaydırdı ve onları bulundukları yerden çıkarttı. Biz de: “Birbirinize düşman olarak inin; yeryüzünde yerleşip bir süreye kadar geçineceksiniz” dedik. 37. Ardından, Âdem Rabbinden birtakım sözler öğrendi ve bunun üzerine Allah bağışıyla ona yöneldi. O tövbeleri daima kabul eder ve çok merhametlidir. 38. “Oradan hepiniz inin! Eğer Benden size bir yol gösteren gelirse, artık Benim rehberliğime uyanlara korku olmayacak ve onlar üzülmeyeceklerdir” dedik. 39. İnkâr edenler ve âyetlerimizi yalanlayanlar; işte onlar ateşliklerdir ve onlar orada temelli kalacaklardır.
5/27. (Ey Muhammed!) Onlara Adem’in iki oğlunun olayını doğru olarak anlat. İkisi birer kurban sunmuşlardı. Birininki kabul edilmiş, diğerininki kabul edilmemişti. (Kurbanı kabul edilmeyen.) “Andolsun, seni öldüreceğim” demiş, (kardeşi de:) “Allah, yalnız kendisine saygılı olanlarınkini kabul eder” cevabını vermişti. 28-29. “Eğer beni öldürmek için elini bana uzatırsan, ben seni öldürmek için elimi sana uzatmam; ben dünyaların Rabbi Allah’tan korkarım. Ben, hem benim, hem de senin günahınla dönüp ateşliklerden olasın, isterim. Bu, zalimlerin cezasıdır”. 30. Bunun üzerine nefsi, kendisini kardeşini öldürmeye boyun eğdirdi de, kardeşini öldürdü, Böylece kaybedenlerden oldu. 31. Allah, kardeşinin ayıbını (cesedini) nasıl örteceğini ona göstermek üzere, yeri eşeleyen bir karga gönderdi. O: “Bana yazıklar olsun! Kardeşimin ayıbını örtmek için bu karga kadar da mı olamadım?” dedi. Böylece yaptığına pişmanlık duyanlardan oldu.