Yörünge, Gökbilimde, bir gökcisminin bir diğerinin kütleçekimi etkisi altında izlediği yola yörünge adı verilir. Diğer bir ifade ile, ay dünyamız gibi yada dünyamızın güneşin etrafında dönmesi gibi başka gezegenlerde birbiri etrafında döner. Ayın da veya dünyanın da bu dönüşleri sırasında izledikleri alışılmış ve muntazam yola yörünge adı verilir.
Astronomi bilginleri gezegenlerin gökyüzünde izledikleri yolları incelemişler, bunlardan her birinin yörüngesinin daima aynı olduğunu görmüşlerdir. Bunun sonucu olarak da herhangi bir yıldızın ne zaman gökyüzünün neresinde bulunacağının önceden hesaplanabilmesi mümkün olmuştur. Böylece ay yada güneş tutulmasının ne zaman olacağı, bu olayın dünyamızın neresinde en iyi şekilde seyredileceği çok önceden bilinmektedir. Yapma uyduların da tıpkı tabii uydular gibi muntazam bir yörüngesi vardır. Bu yörüngeler dünyanın etrafında geçen bir elips gibidir.
Yörüngelerin matematiksel özelliklerini Alman gökbilimci ve matematikçi Johannes Kepler
(1571-1630) incelemiş ve gezegenlerin hareketlerini belirleyen temel kuralları ampirik olarak ortaya koymuştur. İngiliz fizikçi, matematikçi ve gökbilimci Isaac Newton (1642-1727) bu kuralları fizik temellerine dayanarak kanıtlamış ve kendi geliştirdiği kütleçekimi teorisi ve hareketin temel yasaları ile gökcisimlerinin davranışlarını açıklamıştır.
Bir gökcisminin yörüngesini tanımlamak için “yörünge öğeleri” adı verilen 6 ölçüt gerekmektedir:
1. Yörünge eğikliği
2. Çıkış düğümü
3. ün konumu
4. Yörüngenin yarı büyük eksen
5. uzunluğu
6. Yörüngenin dışmerkezliği
7. Enberi
8. noktasının konumu
9. Başlangıç zamanı
Yedinci bir öğe, ortalama anomali gökcisminin herhangi bir anda tanımlanan yörünge üzerindeki konumunu belirler.