İstidraç (الاستدراج), Yüce Allah’ın, küfrü ve isyanı açık olan bazı azılı kafirlere, günahlarını ve azaplarını artırmak gayesiyle nimet kapılarını açması demektir. Böyle bir hal o kâfirin küfrünü ve isyanını artırır, kalbinden tevazu ve merhamet hisleri kaldırılarak ebedi bir azaba sürüklenir.
Araf Suresi’nin 182. ayetinde: “Ayetlerimi yalan sayanları, biz, noktalardan (istidraç ile) derece derece (yavaş yavaş) helake yaklaştırır” buyurulur.
Mesela şeytanın kıyamete kadar kendisine müsade edilmesi için yaptığı duanın kabul edilmesi, Fravunun asırlar boyu yaşayıp başağrısı bile görmemesi, diğer bazı kâfirlerin zenginlik ve bolluk içinde saltanat sürmeleri onlar için birer istidractır. Bu vesileyle şımarıklıkları artmış, isyanları çoğalmış, ilahi azapları büyümüştür.
Müslümanlar istidractan yüce Allah’a sığınırlar. Biz Allah’dan azabımızı artıracak bir zenginlik ve imkânı asla istemeyiz. Hz. Ömer bile İran hâzineleri ayakları dibine getirildiğinde “Allah’ım! Bu hâzinelerin istidraç olmasından sana sığınırım’ buyurmuştur.